Sevgi ve Nefs

Sevdim dersin, yandım dersin

Ağladım, özledim dersin.

İçindeki ateş yaktı, kül etti dersin.

Hâlâ onaylanmak, takdir edilmek istersin.

Herkes görsün, bilsin istersin.

Bunun adı sevmek değil, Celal.

Bunun adı nefsini görmemek.

Bunun adı kendin ile yüzleşmemek.

Bunun adı, yolun başındasın demek.

Bu yol böyledir, koşuyorum sanırsın,

Daha bir arpa boyu gitmemişsindir.

Bu yol böyledir, öğretir her şeyi,

Denersin iyiyi, kötüyü,

Yaşatır aşkı, sevdayı.

Önce kendini gösterir,

Sonra kötü huylarını.

Bir bir sevdirir her hâlini,

Sevgidir bu yolun taşları.

Kendini sevmezsen, Hakk’ı sevemezsin.

Her hâlini sevmezsen, Hakk’ı sevemezsin.

Herkesi, her şeyi sevmezsen, Hakk’ı sevemezsin.

Her şey O’dur. Onu sevmek istiyorsan,

Her şeyin O'ndan olduğunu bilip sevmen gerekir,

Sev ki O'nu da sevesin.

O sevince, zaten sen de seversin.

İşte böyle, kendine dönmek budur:

Her şeyi önce kendine sorman,

Her şey ile yüzleşmen,

Her şeyin O'ndan olduğunu kabul etmen

Tamamlanmak yolunda en büyük adımdır.

Tam olmayı bekleme, çünkü bunun sonu yok.

Ne zaman O'na dönersin,

O'nunla tek bir olursun,

İşte o zaman tam olursun.

Âşıklar aşkını bulur,

Eksik parçalar tam olur,

Yapboz tamamlanır.

Artık O olmuşsundur.